Budowa grzyba

To, co pospolicie nazywa się grzybem, jest tylko jego częścią — a mianowicie owocnikiem. Owocnik wyrasta z podłoża, najczęściej ze ściółki, gleby, drewna lub na odchodach zwierzęcych. W podłożu pozostaje grzybnia złożona z długich, mocno rozgałęzionych drobnych niteczek — strzępek. Rozrasta się ona przez cały rok, a gdy dojrzeje, zaczyna wytwarzać nadziemne części w postaci grzybów — owocników. Dlatego też nie należy wokół znalezionego grzyba zdzierać ściółki — niszczy się bowiem wtedy grzybnię. W owocnikach pod kapeluszami, na blaszkach lub rurkach znajdują się niewidzialne gołym okiem zarodniki. Zarodniki są rozsiewane przez wiatr, wypłukiwane przez deszcz, przenoszone przez owady. Gdy zarodnik upad-nie na korzystne dla jego rozwoju podłoże, zaczyna z niego wyrastać nowa grzybnia.

Poprzez strzępki grzybni grzyby się odżywiają. Odżywianie może odbywać się albo kosztem żywych organizmów (grzyby pasożyty), albo kosztem martwych (grzyby roztocza) lub też poprzez współżycie z roślina-mi zielonymi. Współżycie to polega na tym, że strzępki grzybni obrastają i przenikają do drobnych korzeni innych roślin, zwłaszcza drzew i krzewów. Dzięki niemu rośliny zielone pobierają gromadzone przez grzyby składniki pokarmowe ze ściółki, np. składniki mineralne takie, jak: azot, fosfor, potas, wapń czy żelazo. Grzyby z kolei nie mające chlorofilu — zielonego barwnika i nie mogące z tego powodu przyswajać dwutlenku węgla z powietrza odżywiają się kosztem roślin zielonych. Ze współżycia tego wynikają więc wzajemne korzyści.

Niektóre grzyby pozostają w symbiozie z określonymi gatunkami drzew, np. maślak żółty wyłącznie z modrzewiem, koźlarz czerwony z brzozą i osiką, wiele grzybów z sosną.

Owocniki grzybów, zarówno jadalnych jak i trujących, mają najczęściej kształt kapelusza osadzonego na trzonie. Spód kapelusza może być pokryty blaszkami (np. u pieczarki polnej czy muchomorów), rurkami (np. u borowika szlachetnego czy borowika szatańskiego, kolcami (np. u kolczaka obłączastego czy sarniaka dachówkowatego), albo może być prawie zupełnie gładki (np. u lejkowca dętego).

Niektóre owocniki, np. smardza, są złożone z podobnej do kapelusza główki i trzonu, inne, np. tęgoskóra pospolitego, są kuliste.

Owocniki mogą mieć różne rozmiary i zabarwienie, a także smak i zapach.

Ogromna większość grzybów owocuje na powierzchni ziemi (tzw. grzyby naziemne), a tylko nieliczne (np. opieńka miodowa czy maślanka wiązkowa) wyrastają na martwym drewnie, pniaku lub na żywym drzewie (tzw. grzyby nadrzewne).


Komentarze

Popularne posty